به نام خدا
چاره اي نيست.
بايد ديد و شنيد و رفت.
اين رسم هر مسافره.
هر كسي رفته باشه يك چيزي اونجا جا گذاشته..
خيلي ها نميفهمن و نمي دونن كه چي جا گذاشتن و شايد سالها بعد به خاطر يك اتفاق ساده، يک کلمه، يک بيت شعر يا يک عکس اونو پيدا کنن.
زود گذشت، خيلي زود...
موفق باشيد
(مؤمن در هيچ چهارچوبي نمي‌گنجد...)
